Op en af de ladder, met telewassystemen tot vele meters boven hoofdhoogte werken en strekken om vanuit de hoogwerker alle randjes goed mee te nemen. Glasbewassing is fysiek zwaar werk. Nu neemt het aandeel ladders af en wordt er volop met de telewas gewerkt. Middels wet- en regelgeving wordt geacht dat iedere glazenwasser gezond zijn pensioen haalt. Maar wat stellen deze wetten voor als er niet gehandhaafd wordt? Fred de Ridder van De Ridder Cleaners, tevens uitvinder van het Waspak, stelt dat het anders kan en introduceert Internet of Things in glasbewassing. Onvoorstelbaar, maar waar!
Het systeem werkt vrij eenvoudig. Via een chip op de tuckerborstel die in contact staat met een applicatie op de telefoon in de broekzak kan worden bepaald op welke hoogte en hoeveel er wordt gewerkt. Zo ontstaat inzicht in het aantal meters en de werktijd. De gedachte hierachter is dat hiermee inzichtelijk wordt gemaakt hoeveel meters er wordt gewerkt, zo kan worden gehandhaafd. Net als een tachograaf bij vrachtwagenchauffeurs.
Tevens kan de administratieve afwikkeling van een project door de vinding worden vereenvoudigd. Per maand, dag of week kan automatisch een overzicht worden vertrekt van de objecten die via telebewassing zijn gereinigd. Voor de opdrachtgever is dit te volgen zonder dat de glazenwasser hiermee administratief wordt belast. Wanneer ook een chip op het Waspak zou worden geplaatst, is ook uit te lezen dat bepaalde medewerkers ergonomisch werken. Want feit blijft dat het Waspak relatief vaak in de auto blijft liggen.
“De acceptatiegraad is vrij laag en hoe dat kan, dat is zelfs voor mij een vraagteken”, aldus De Ridder die naar eigen zeggen verschrikkelijk veel glazenwassers heeft gesproken uit vele verschillende landen. Het Waspak is immers ook bekend als i-Suit met prismabril dat i-Team Global in meer dan zeventig landen levert. De Ridder: “Bovendien spreek je op Interclean al heel gauw veel nationaliteiten.” Naast het commerciële belang is het voor de ontwikkelaar onbegrijpelijk dat het pak zo weinig wordt gebruikt. “Uit mijn ervaring heeft 90 à 95 procent van de glazenwassers die aan telescoopbewassing doen na vijf jaar last van enig fysiek ongemak in nek, schouder, elleboog of rug. Juist omdat het werk zo zwaar is, is er regelgeving ontwikkeld waaraan iedereen zich moet houden. Omdat niemand zich daaraan houdt, vind ik dat er iets moet gebeuren.”
Waspak wordt niet gedragen
Waar De Ridder zich overigens het meeste over verwonderd is het feit dat glazenwassers die naar aanleiding van fysiek ongemak zijn geopereerd alsnog weigeren het pak te dragen. “Het is toch niet te begrijpen dat die jongens ervoor kiezen om stuk te gaan? Dus nu wordt het tijd om dit vanaf de andere kant aan te pakken. Vanuit de werkgevers en werknemersorganisaties. Onze branche kan blijkbaar wel wat hulp gebruiken om jongens tegen zichzelf in bescherming te nemen.”
Vakbondsbestuurder van CNV Jan Kampherbeek is wel de laatste die tegen verbetering van de werkomstandigheden is. Hij maakt zich zorgen over de lange termijn effecten van het telewassen. “Wij komen veel schouder- en nekklachten tegen op de werkvloer, veroorzaakt door het zware werk en het vele omhoog kijken. Daar maken wij ons zorgen over, al is nog niet te onderbouwen wat de effecten precies zijn. De methode is daarvoor nog te jong.”
Cultuurverandering noodzakelijk
Volgens de vakbondsman is iedere ontwikkeling die het werk lichter maakt, een stap in de goede richting. Maar het echte verschil ontstaat pas wanneer de cultuur verandert. Hij maakt een
vergelijk met de chemiewereld. “Daar spreekt iedereen elkaar aan als gevaarlijke situaties dreigen te ontstaan. Dat is in de glazenwasserij nog niet aan de orde. Met meer rust en een regulier tempo zijn werkzaamheden beter vol te houden. Er wordt te weinig gekeken naar wat mensen aankunnen. Een probleem dat overigens voor de hele branche geldt.”
Zoals gezegd, er is wet- en regelgeving, maar dat wordt nauwelijks gehandhaafd. Werkgevers zijn zich niet altijd bewust van het feit dat zij een risico lopen wanneer willens en wetens de geldende norm wordt overtreden. Een treffend voorbeeld is de productie van asbest, waar achteraf rechtszaken over gevoerd zijn.
Constante ontwikkeling
Productmanager bij Gom Specialistische Reiniging Peter van Gogh stelt dat er al een hele verbetering is doorgevoerd met de komst van telewas. “De eerste reactie was: mooi! Dan kunnen we van de ladder af, zonder gerealiseerd te hebben dat telewassen een hele andere vorm van belasting met zich meebrengt. We zijn blij dat we door de introductie van de methode het risico op valgevaar flink is afgenomen, maar het zorgt er nu voor dat er wordt geconcurreerd op arbeidsomstandigheden. Op sommige objecten kan prima een hoogwerker ingezet worden, maar omdat het met de tucker goedkoper is, wordt voor die methode gekozen. Dat moet je domweg niet willen.”
Van Gogh sluit zich aan bij Kampherbeek en stelt dat er nog een stappen te zetten zijn in de opleiding, instructie en het elkaar aanspreken op gevaarlijke situaties en problemen. “Ook wij zien dat het Waspak regelmatig in de bus blijft staan. Medewerkers zijn te weinig bezig met hun toekomst en dat is ook logisch omdat de problemen zich pas na jaren manifesteren.”
Waspakmethode verplicht stellen?
Is een oplossing wellicht het opnemen van de Waspakmethode inclusief prismabril als werkmethode? De RAS heeft de methodiek reeds als Best Practice in de arbocatalogus opgenomen. Uiteraard ziet Fred de Ridder dit liever gisteren dan vandaag gebeuren. “Maar dan wel op basis van uren in plaats van op vierkante meters. Daarover valt ook niet te discussiëren, terwijl de huidige methode wel een grijs gebied bevat. We beoordelen vrachtwagenchauffeurs toch ook niet op het aantal gereden kilometers?” Jan Kampherbeek ziet het als een must die bijdraagt aan de cultuuromslag binnen glazenwassend Nederland en is stellig. “De Waspakmethode wordt op termijn opgenomen als werkmethode.”
De tachograaf voor de glazenwasser is nog volop in ontwikkeling, maar het eerste prototype werkt. De Ridder: “Wij zijn bezig om dit verkoopklaar te maken. De introductie zal waarschijnlijk zijn tijdens de Interclean op het Innovatielab Glasbewassing. Daar tonen wij een werkend systeem.”
Het is wederom een stap in de goede richting. Een stap die bijdraagt aan bewustwording van hetgeen we onze lichamen soms aandoen. Op het moment dat je ziet wat je doet, krijg je inzicht en word je hiervan bewust. Waarom kijken we regelmatig naar onze stappenteller op de smartphone? Om te zien of je aan de doelstellingen voldoet, om erover op te scheppen en om te bepalen of het gedrag veranderd moet worden.
Meer weten over de Waspakmethode en/of de IoT-oplossing van Fred de Ridder? Vul vrijblijvend onderstaand formulier in.
