“Ernie, je hebt een banaan in je oor!”, “Wat zeg je Bert? Ik versta je niet, ik heb een banaan in mijn oor…”
Mensen van mijn generatie (want ik ben al heel oud als ik mijn kinderen moet geloven) kennen ongetwijfeld nog wel deze scene uit Sesamstraat. Hoe apart is het om een banaan in je oor te stoppen, maar tegelijkertijd hoe simpel de oplossing. Maar ja, is de oplossing wel zo simpel en voor de hand liggend? Wie moet er nu wat doen? Moet Bert harder praten of moet Ernie de banaan uit zijn oren halen?
Een gevalletje “banaan in je oor” is voor mij de CAO-regeling met betrekking tot het doorbetalen van het loon in het 2e jaar bij arbeidsongeschiktheid. Zonder de intentie te hebben om iemand te kort te doen of de inspanningen te bagatelliseren en te ridiculiseren tot het niveau Sesamstraat, zal ik proberen duidelijk te maken waarom dit bij mij deze associatie oproept.
Nobel streven
In het kort; in de CAO staat dat, onder bepaalde voorwaarden, het loon dat doorbetaald dient te worden bij arbeidsongeschiktheid in het tweede verzuimjaar, teruggebracht kan worden naar 90%. Dat dient volgens een bepaald protocol te gaan dat is opgesteld door CAO partijen. Indien er bezwaar is, kan dat worden voorgelegd aan de Commissie Ziekteverzuim van de RAS. Een nobel streven om eventuele misstappen in het proces inzichtelijk te krijgen.
Op hoofdlijnen klinkt dit prima, toch? Of toch niet? Want er is toch al een instantie (het UWV) dat geraadpleegd kan worden als werkgever of medewerker een andere kijk op het verloop van het re-integratieproces hebben? Tijd om de banaan eens af te pellen.
In de CAO, bijlage 5 artikel 4 staat o.a. waar de Commissie Ziekteverzuim uitspraak over doet;
“Indien de medewerker bezwaar maakt gaat de commissie over tot een inhoudelijke beoordeling van het dossier. De commissie beoordeelt of de werkgever heeft aangetoond voldoende re-integratieinspanningen te hebben verricht, die in lijn liggen met wat van werkgever in redelijkheid verwacht mag worden. Bij de beoordeling is de eerstejaarsevaluatie van het UWV leidend……”
Oké. Dus blijkbaar worden de richtlijnen/toetsingskaders van het UWV gevolgd. Dat is helder, want er zijn diverse die openbaar en inzichtelijk zijn, denk aan de Werkwijzer Poortwachter, Regeling Procesgang 1e en 2e Ziektejaar. Dus je weet hoe de Commissie gaat beoordelen. Of toch niet? Want in hetzelfde artikel staat ook :
“De commissie bepaalt haar eigen werkwijze en stelt, zo nodig met deskundigen, de objectieve gronden van bezwaar vast”
Wacht even.. Ze volgen ogenschijnlijk een richtlijn maar stellen wel hun eigen werkwijze vast? Wie heeft er nu een banaan zijn oor? Iets verder staat:
“Indien het bezwaar door de commissie is afgewezen, is een verzoek tot herbeoordeling niet mogelijk”
Dus ze kunnen op geheel eigen inzicht iets afwijzen, maar enige vorm van dialoog is niet mogelijk? Dat kan toch niet waar zijn? Toch maar eens de proef op de som genomen. In opdracht van een schoonmaakbedrijf brief opgesteld n.a.v. een uitspraak door de Commissie om verdere opheldering. Nee hoor. Geen inhoudelijke respons behalve een reactie dat de CAO Algemeen Verbindend Verklaard (AVV) is en dat deze regeling tot stand is gekomen in overeenstemming met CAO partijen. Tja..zo kan ik het ook.
In Bijlage 5, art. 2, lid b staat verder dat:
“De commissie bestaat uit drie onafhankelijk deskundigen die beschikken over relevante deskundigheid op het gebied van arbeidsongeschiktheid”
Ongetwijfeld. Maar dan ben ik wel benieuwd wie die deskundigen dan zijn en wat hun achtergrond is. Het is immers stevig complexe materie waar ze uitspraken over moeten doen. Briefje geschreven. Nee hoor. Geen inhoudelijke reactie behalve wat al eerder is aangegeven. CAO is AVV en regeling is tot stand gekomen in overeenstemming met CAO partijen. Gek hè? (althans, vind ik).
Bij het UWV vermelden ze in ieder geval wel altijd wie de verzekeringsarts is geweest en wie de arbeidsdeskundige. Maar bij de Commissie Ziekteverzuim houden ze de luiken gesloten. Nu wil ik niet zeggen dat ze betreffende deskundigen niet deskundig zouden zijn, maar ik kan het nergens nagaan. Niet echt transparant. Te meer omdat het RAS aangeeft je als medewerker bezwaar kan maken op de aangekondigde loonverlaging. Dat is op zich logisch. Op de site staat dat:
Redenen voor bezwaar zijn bijvoorbeeld: (uit: Top 10 Vragen en Antwoorden)
- U vindt dat er geen adequaat plan van aanpak is opgesteld, waarin voldoende sociaal-medische interventies en/of activiteiten gericht op werkhervatting zijn opgenomen.
- U bent van mening dat er onvoldoende is nagegaan of door behandeling, training of revalidatie uw functionele mogelijkheden konden worden vergroot.
Er staan meer redenen, maar deze twee pak ik er even uit omdat hier specifiek verwezen wordt naar medisch gerelateerde informatie in die zin dat enkel een arts (in kader van verzuim/re-integratie dus een bedrijfsarts of verzekeringsarts als het beoordelingskader van het UWV wordt gevolgd) daar inhoudelijk een oordeel over kan/mag vellen. Het gaat dan met name om de woorden/zinsneden “sociaal-medische interventies” en “behandeling”, “revalidatie”. In dat kader is het wel vreemd dat de Commissie geen inzage wil geven over welke arts nu betrokken is. Maar om het nog opmerkelijker te maken; in de Standaardbrief die op de site van de RAS staat, die gehanteerd dient te worden door de werkgever om aan te kondigen aan de medewerker dat het loon wordt verlaagd, staat o.a. dat:
Als u bezwaar maakt moet de commissie ziekteverzuim uw re-integratiedossier (niet uw medisch dossier) kunnen bekijken om zich een beeld te vormen over de re-integratie. Zet een kruis in het vakje (op de volgende pagina) dat u toestemming geeft voor het bekijken van uw re-integratiedossier.
Maar hoe kan de Commissie nu een gedegen uitspraak doen of er voldoende (sociaal) medische interventies, behandelingen etc. zijn ingezet zonder het medisch dossiers in te willen zien? Er vindt, voor zover mij bekend, geen hoor/wederhoor plaats in de vorm van een persoonlijk gesprek of anderszins een gesprek met de medewerker (of de bedrijfsarts) op grond waarvan er medische informatie wordt ingewonnen. De opstelde procedure biedt die mogelijkheid ook niet aan.
En zo zijn er nog wel wat zaken te ontdekken in deze regeling, maar ik beperk me maar tot bovenstaande. Is al genoeg lijkt me. En weet u, wellicht sla ik ergens de plank mis of zie ik iets over het hoofd. Zou zo maar kunnen. Maar helaas gaat de commissie tot op heden het gesprek of nadere uitleg uit de weg. Wie heeft er nu de banaan in zijn oor?
Tot anders bewezen, stel ik me op het standpunt dat de CAO partijen een compliment verdienen met het trachten vlot te trekken van een langlopend CAO vraagstuk, maar dat de uitwerking in deze toch een serieuze herziening behoeft. In artikel 5 van Bijlage 3 (Procedure) staat wel vermeld dat CAO partijen de regeling gaan evalueren, maar over de rug van wie dan? Want deze huidige uitwerking van de regeling is niet goed voor werkgevers, maar ook niet voor medewerkers. En dat verdient niemand. Is er een oplossing? Ja hoor. Die zijn er wel, maar dan moeten ze wel eerst die banaan uit hun oren halen.
