Mijn oom Jaap zei vroeger al, dat we elkaar niet de put in moesten praten. Ondanks z’n reumatiek klauterde hij dagelijks weer de steigers op en metselde gemiddeld negen uur per dag en op zaterdag ook nog vijf uur. Als heilzaam middel tegen de reumatische klachten geloofde hij heilig in de kastanje in z’n rechterbroekzak.
Henk Mulder (henk.m.advies@ planet.nl) is adviseur consultant building maintenance en redacteur van het katern “Kijk Op Gevels”.
Als ik wel eens opmerkte, dat de kastanje alleen kon werken tussen de vrij forse oren van oom Jaap, dan luidde zijn antwoord steevast, dat het zonder die kastanje nog veel erger zou zijn. En tegen zo’n antwoord was natuurlijk niet op te boksen.
De tijden zijn wel enigszins veranderd en het aantal mensen dat dagelijks kan metselen neemt door de recessie enorm af. En hier en daar hoor en zie je mensen behoorlijk ‘putterig’ worden. ‘Als dat maar weer goed komt’, is een veelgehoorde opmerking. En er bestaat geen kastanje die de problemen kan oplossen.
Zouden we de blik evenwel niet op andere mogelijkheden kunnen richten? Ik denk onder meer aan al die miljarden vierkante meters aan geveloppervlak. Honderdduizenden huizen die er extreem vergrauwd/verpauperd uitzien. Niet aantrekkelijk om te zien, niet aantrekkelijk om te verkopen en niet aantrekkelijk om in te wonen. Woningcorporaties die wel geld in kas hebben, maar blijkbaar geen boodschap hebben aan de uiterlijke staat waarin de woningen verkeren.
Er wordt gesproken over zuinig omgaan met energie, maar van honderdduizenden woningen is het metsel- en voegwerk zo lek als het beruchte mandje, waardoor het hemelwater vrijelijk naar binnen kan dringen en zo de stookkosten opjaagt. Berichten in de media hebben de afgelopen jaren laten zien, dat niet overal zorgvuldig met de huurpenningen werd/wordt omgegaan en dan druk ik mij eufemistisch uit. En dan heb ik het nog niet eens over die duizenden overheidsgebouwen.
Ook de overheid laat als zeer grote opdrachtgever behoorlijke steken vallen. Deskundigheid bij aanbestedingen is soms ver te zoeken. En de financiële gevolgen van al dat geklungel moet door de belastingbetalers worden opgebracht. Ook in deze tijd van recessie klinkt het lied van de arbeid bij de beunhazen het hardst. Duizenden, nauwelijks door te worstelen, ambtelijke regels garanderen geen kwaliteit. Sterker nog, in veel gevallen is de overheid helemaal niet in kwaliteit geïnteresseerd.
De laagste prijs, daar gaat het vaak om en over achteraf geknoei mogen andere bestuurders zich dan weer buigen. Diverse ex-bestuurders van woningcorporaties verblijven inmiddels aan (sub)tropische, zonnige stranden van geld dat aan het woningbestand had moeten worden besteed en niet was bedoeld om een Maserati Quattroporte of andere ‘Bourgondische’ geneugten van te kopen.
Niet alleen in de provincie Groningen scheuren de woningen ‘als bosjes’ door de aardgasboringen, ook in andere delen van het land is het achterstallig onderhoud werkelijk om te huilen. Denk alleen maar eens aan de spouwankers in duizenden gevels van appartementencomplexen/ etagewoningen die na verloop van jaren zijn doorgeroest. En bij een stevige storm dondert dan zo’n gevel naar beneden, soms met desastreuze gevolgen.
Welke politicus/politica wil zijn/haar nek eens uit te steken en durft prioriteiten te stellen. Er is voldoende werk aan de winkel. Werk dat bedrijven die in de moeilijkheden verkeren, graag willen uitvoeren. Werk waarvoor ook voldoende vakmensen beschikbaar zijn.
Natuurlijk is het democratiseringsproces in Egypte belangrijk. Ook de Patriots in Turkije zijn belangrijk en van al die vluchtelingententen in het verre buitenland word je ook niet vrolijk. Het kost ons met elkaar miljarden. En dan zijn er nog geldverslindende lieden die vergaderen over de lengte en de kromming van een komkommer en de juiste kleur van een banaan.
Maar dat wil toch niet zeggen dat we in eigen land de boel maar de boel moeten laten en door grove nalatigheid naar de ratsmodee moeten helpen? Maxime Verhagen volgt Elco Brinkman op als voorzitter van Bouwend Nederland. Ik zou Maxime en alle verantwoordelijke bestuurders willen oproepen om Bouwend en Schoonmakend Nederland leefbaar te houden, ook voor niet-beunhazen. Er is méér dan voldoende werk aan de winkel, zeker als het gaat over de besteding van belastinggeld.
